Η Άννα Κουρουπού έγραψε στο Νόστιμον Ήμαρ για τη δράση που κάναμε στη πτέρυγα των οροθετικών κρατούμενων στις φυλακές Κορυδαλλού.
«Σας εύχομαι σύντομα να δείτε το φως του ήλιου και όλα τα πράγματα που επιθυμείτε να γίνουν σύντομα πραγματικότητα» «Μην παίρνετε ναρκωτικά για να είστε υγιείς. Καλά Χριστούγεννα».
«Ευχομαι να αποφυλακιστείς γρήγορα.Για να βρείς τον καλό δρόμο πρέπει να κάνεις μια μεγάλη προσπάθεια για το καλύτερο.Πρέπει να σκεφτείς για εσένα»
Ένας ολόκληρος τοίχος , σε μια φυλακή,γεμάτος δεκάδες κάρτες σε όλα τα χρώματα. Γεμάτες κάρτες απο ευχές με σχεδιάκια απο αστέρια , χριστουγεννιάτικα δέντρα,καρδούλες,χαμόγελα κίτρινα, λαμπερά στο σχήμα του ήλιου. Φτιαγμένα απο παιδιά.
Δεν γνωρίζω απο πρώτο χέρι πόσο ανάγκη έχει ένας φυλακισμένος να διαβάσει περίπου εκατό κάρτες με ευχές –που πιθανόν δεν θα γίνουν πραγματικότητα- απο τα παιδιά ενός δημοτικού ή ενός γυμνασίου. Με εξέπληξε ευχάριστα η σκέψη. Όποιου και αν ήταν. Όποιος και αν «οδήγησε» τα παιδιά να γράψουν, ό,τι έγραψαν.
Είναι σαν να σου φέρνουν ένα φαγητό σε ένα όμορφο πιάτο , να σου το σερβίρουν με πλαστικά πιρούνια , σε μια σαπισμένη παλέτα και όταν νοιώσεις τη γεύση στο στόμα σου , μπορεί να θέλεις και να το φτύσεις γιατί έχει λίγο παραπάνω από πικρό μπαχαρικό. Από την άλλη …είναι ένα φαγητό ρε φίλε, που δεν το τρως κάθε μέρα. Οπότε κατεβάζεις τη πρώτη μπουκιά με κάποια δυσκολία , ξεπερνάς την έντονη γεύση του πολύ σαφράν που έχει μπεί και το απολαμβάνεις γιατί έχει μια μοναδικότητα. Σου το προσφέρουν , χωρίς να σου ζητούν αντάλλαγμα.
Επειδή ακόμη πιστεύω στην ανθρωπιά, έστω και αν εξελίσσονται σε μετάνθρωποι πλέον οι άνθρωποι, είμαι σίγουρη πως κάποια μάτια βούρκωσαν , κάποια χείλη χαμογέλασαν. Κάποιοι μπορεί και να τα ακούμπησαν στα μάγουλα τους ή στο στέρνο τους για να πάρουν λίγη από την αθωότητα, που έχει χαθεί ανεπιστρεπτί.
Και με τη σειρά τους ανταπέδωσαν την κίνηση. Έγραψαν και αυτοί ευχές σε παιδιά. Που έχουν μέλλον. Να μη κάνουν τα ίδια λάθη με αυτούς. Ότι ναι, τα ναρκωτικά σκοτώνουν. Ότι η ανομία έχει επιπτώσεις. Η Θετική Φωνή κάθε Τετάρτη , εθελοντικά πάει και βάφει και ζωγραφίζει τις φυλακές του Αγ. Παύλου στον Κορυδαλλό και όλοι βρέθηκαν μπροστά σ αυτό το υπέροχο πάζλ αγνότητας , ομορφιάς, καλοσύνης , ακόμη και φαντασίας που είναι το μεγαλύτερο προτέρημα των παιδιών.
Θα κλείσω με μια ευχή σε μια κατακόκκινη κάρτα με γράμματα ατάκτως ερριμένα . «Υπομονή γιατί κάποια στιγμή, θα βγεις». Καλές γιορτές.
