Πριν ένα χρόνο, στις 30 Ιουλίου, μια ομάδα πολιτών ξεκίνησε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως Δίκτυο Τέχνης και Δράσης (Οι άνθρωποι με τα μπαλόνια).
Ολα ξεκίνησαν από μια ανάρτηση στο Facebook:
"Πάω να κάνω παρέα στους προσφυγες στο Πεδίο του Άρεως. Να τους υποδεχθώ, να παιξω με τα παιδιά τους να γνωρίσω τις μαμαδες και να πιάσω κουβέντα μαζί τους. Ποιος θα έρθει μαζί μου; Θα βρίσκομαι κάτω από το άγαλμα και θα κρατάω ένα κόκκινο μπαλόνι για να με αναγνωρίσετε".
Και ήρθαν πολλοί. Και συνεχίζουμε όλοι μαζί να βρισκόμαστε κοντά στους πρόσφυγες και όχι μονο σε αυτους , με το χρόνο μας, τις δεξιότητές μας, τα χρήματά μας, την καρδιά μας.
Πριν ένα χρόνο λοιπον, είχα γράψει αυτό:
Report από το Πεδίον του Άρεως.
30-7-2015
Χθες ήμασταν εκεί με τα μπαλόνια μας όπως υποσχεθήκαμε.
Που ήταν αυτοί οι Έλληνες τόσα χρόνια; Δεκάδες άτομα , απλοί πολίτες, σε παρέες ή μόνοι τους, με τα ποδήλατά τους, με τα παιδιά τους, φορτωμένοι με σακούλες και κουτιά να ψάχνουν που πρέπει να τα αφήσουν. Οι περισσότεροι είχαν έρθει από κάποια ανάρτηση στο Face book , σαν και εκείνη που διαβάσατε πριν λίγες ήμερες εδώ. Κάποια στιγμή δεν είχε και τόσο σημασία ποιος ήρθε για ποιον αφού οι ομάδες, το ίδιο και τα πράγματα που είχαμε φέρει, μπερδεύτηκαν Είχαμε γίνει μια Μεγάλη χαρούμενη παρέα Αγάπης.
Πόσο μα πόσο συγκινητικό ήταν να βλέπεις άτομα που είχες καιρό να δεις, ή άτομα να τρέχουν να σε χαιρετίσουν: “Ά! Σε ξέρω από το Face book”.
Πόσο μα πόσο συγκινητικό ήταν να βλέπεις άτομα που είχες καιρό να δεις, ή άτομα να τρέχουν να σε χαιρετίσουν: “Ά! Σε ξέρω από το Face book”.
Ήταν τόσος πολύς ο κόσμος, που κάποια στιγμή είχες την αίσθηση πως οι εθελοντές ήταν πιο πολλοί από τους πρόσφυγες. Οργανώσεις, εθελοντές, φωτογράφοι, κοινωνική κουζίνα, στέκια μεταναστών, αυτοδιαχειριζόμενες ομάδες κ.α. Όλοι έκαναν κάτι. Άλλος καθάριζε, άλλος μοίραζε ψωμί, νερό ή φρούτα, άλλος βοηθούσε στην αξιολόγηση των πραγμάτων που έφερνε ο κόσμος, άλλος στα φάρμακα, άλλος στην καταγραφή του πληθυσμού. Η πρώτη σου αίσθηση ήταν πως επικρατούσε το χάος, αλλά τελικά νομίζω πως μέσα σε αυτήν την βαβούρα όλοι είχαν βρει το χώρο τους για να προσφέρουν κάτι.
Εκεί ήμασταν κι εμείς. Φίλοι καλλιτέχνες, ιστορικοί τέχνης, εκπαιδευτικοί, φοιτητές, ακαδημαϊκοί, αλλά και μέλη από την Ένωση εκπαιδευτικών Εικαστικής αγωγής. Κάτσαμε στο πλακόστρωτο και ζωγραφίσαμε μαζί με τα παιδιά αλλά και με πολλούς ενήλικες. (Να βλέπατε τους μεγάλους ανθρώπους με πόση λαχτάρα ήρθαν για να ζωγραφίσουν!)
Και φυσικά τα μπαλόνια. Πολλά μπαλόνια και ο φίλος μας ο Γιάννης Λαχανάς, αδιαμαρτύρητα να φτιάχνει σχήματα με μπαλόνια ανάλογα με αυτά που του ζητούσαν τα παιδιά, με τη βοήθεια του μεταφραστή μας.
Στην παρέα μας ήταν και οι Graduado Tucano Abadá-capoeira. Πόσο συγκινητικό ήταν που μπήκαμε στο πάρκο σαν μια μικρή παρέλαση που οδήγησαν τα παιδιά με τα μουσικά όργανα της Καποέιρα. Δεν φαντάζεστε τι έγινε όταν άρχισαν τον “χορό” τους.
Και φυσικά τα μπαλόνια. Πολλά μπαλόνια και ο φίλος μας ο Γιάννης Λαχανάς, αδιαμαρτύρητα να φτιάχνει σχήματα με μπαλόνια ανάλογα με αυτά που του ζητούσαν τα παιδιά, με τη βοήθεια του μεταφραστή μας.
Στην παρέα μας ήταν και οι Graduado Tucano Abadá-capoeira. Πόσο συγκινητικό ήταν που μπήκαμε στο πάρκο σαν μια μικρή παρέλαση που οδήγησαν τα παιδιά με τα μουσικά όργανα της Καποέιρα. Δεν φαντάζεστε τι έγινε όταν άρχισαν τον “χορό” τους.
Υπήρχαν όμως και στιγμές που μας στεναχώρησαν. Η πρώτη ήταν όταν Οργάνωση που φροντίζει τους άστεγους, μαζί με το μπολάκι με το φαγητό, τους μοίρασε τσάντες και καπελάκια. Κάποια από αυτά έφεραν το λογότυπο της οργάνωσης και κάποια το λογότυπο γνωστής μπίρας. (Όλοι όσοι ήμασταν εκεί, αποφασίσαμε να μην αγοράσουμε ποτέ ξανά αυτήν τη μπίρα).
Στεναχωρηθήκαμε επίσης, όταν ομάδα αστυνομικών μπήκε στον καταυλισμό ύστερα από καταγγελία κάτοικου της περιοχής εξαιτίας της δυσοσμίας που όπως είναι λογικό υπάρχει. Δεν θέλω να τους κατηγορήσω. Είναι υποχρεωμένοι να έρθουν από τη στιγμή που υπάρχει καταγγελία. Αλλά είναι εντυπωσιακό πόσο μεγάλος Υποκριτής είναι το κράτος. Ήρθαν για να “συλλάβουν” τη δυσοσμία υποθέτω.
Κατά τα άλλα η κρατική μέριμνα από όσο ξέρω είναι ανύπαρκτη. Ο δήμος έχει τοποθετήσει 2 χημικές τουαλέτες (για 400 άτομα) και είναι απών γενικά στο θέμα της καθαριότητας. Τα σκουπίδια τα απομακρύνουν οι ίδιοι οι πρόσφυγες και οι εθελοντές. Πρέπει να είναι περισσότερο από ένας μήνας που βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι εκεί, και ακόμα συνεδριάζουν οι σχετικοί αρμόδιοι για το που θα φιλοξενηθούν.
Από την άλλη κανένας μα ΚΑΝΕΝΑΣ πολιτικός του Ανθρωπισμού και της Αριστεράς δεν έχει επισκεφτεί το σημείο. Είναι απασχολημένοι με το ερώτημα: να είσαι αριστερή κυβέρνηση ή να μην είσαι; Ιδού η απορία. Θα το κάνουν όμως είμαι σίγουρη, όταν θα αρχίσουν τα πλάνα στο Σκαι και στο Μέγκα. Από Σεπτέμβρη όμως...
Τέλος πάντων.
Το θέμα είναι πως κάτι έχει ξεκινήσει εδώ. Είμαι σίγουρη.
Η παρέα που ήταν εχθές θα συνεχίσουμε να κάνουμε ότι μπορούμε. ΄Το χθεσινό ήταν μια καλή αφορμή να έρθουμε κοντά και να οραματιστούμε μια σειρά από δράσεις που θα μπορούσαμε να οργανώσουμε στο μέλλον, σαν ομάδα, όχι μόνο στο θέμα των προσφύγων
Για την ώρα, υπάρχει η σκέψη από την Ένωση και από άλλους φίλους καλλιτέχνες, να γίνεται ένα εικαστικό εργαστήριο κάθε Τετάρτη απόγευμα στο Πεδίον του Άρεως. Λεπτομέρειες θα ανακοινωθούν σύντομα.
Το θέμα είναι πως κάτι έχει ξεκινήσει εδώ. Είμαι σίγουρη.
Η παρέα που ήταν εχθές θα συνεχίσουμε να κάνουμε ότι μπορούμε. ΄Το χθεσινό ήταν μια καλή αφορμή να έρθουμε κοντά και να οραματιστούμε μια σειρά από δράσεις που θα μπορούσαμε να οργανώσουμε στο μέλλον, σαν ομάδα, όχι μόνο στο θέμα των προσφύγων
Για την ώρα, υπάρχει η σκέψη από την Ένωση και από άλλους φίλους καλλιτέχνες, να γίνεται ένα εικαστικό εργαστήριο κάθε Τετάρτη απόγευμα στο Πεδίον του Άρεως. Λεπτομέρειες θα ανακοινωθούν σύντομα.
Αυτά
ΥΓ
Αν σκέφτεστε να πάτε , έχετε στο νου σας πως περισσότερο από όλα χρειάζονται νερά και παπούτσια.
Αν σκέφτεστε να πάτε , έχετε στο νου σας πως περισσότερο από όλα χρειάζονται νερά και παπούτσια.
