Δράσεις αγάπης στο Γηροκομείο Αθηνών

Η συντονίστρια του εργαστηρίου στο γηροκομείο Αθηνών, Τζωρτζίνα Τζήλιου, μας μιλάει για την εμπειρία της:

"Προσπαθώ να βρω λόγια για να γράψω ένα αξιοπρεπές άρθρο, αλλά δεν ξέρω αν οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου μπορούν να χωρέσουν σ’ αυτό. Θα πω, λοιπόν, κάποια πράγματα όσο πιο απλά γίνεται, χωρίς σάλτσες και μπαχαρικά.

 Όταν ήμουν μικρή θαύμαζα τους ποιητές, τους ζωγράφους, τους συγγραφείς, τους δασκάλους και πάνω απ’ όλους τους ανθρωπιστές, αυτούς που προσφέρουν στο συνάνθρωπο είτε μέσω κάποιας ομάδας είτε αυτόνομα. Ήθελα διακαώς να τους μοιάσω, αλλά το θεωρούσα απίστευτα δύσκολο γι’ αυτό άρχισα να διδάσκω Αγγλικά εκπληρώνοντας τη μία από τις επιθυμίες μου. Έτσι έβαλα τις υπόλοιπες για ύπνο και κοιμήθηκα μαζί τους για αρκετά χρόνια ώσπου ήρθε η στιγμή που ένιωσα ένα σκούντημα. Τότε ξύπνησα κι είδα την επιθυμία της γραφής να μου κλείνει το μάτι από το διπλανό μαξιλάρι και να μου λέει «Σήκω, αρκετά κοιμηθήκαμε!» Αυτό ήταν! Μόλις σηκώθηκα άρχισα να θυμάμαι, να παρατηρώ, να καταγράφω. Ένιωσα να λυτρώνομαι μέσα απ’ τα κείμενά μου ξερνώντας το δηλητήριο που είχε μαζευτεί μέσα μου απ’ όλα όσα ζω, ζεις, ζούμε. Είναι, όμως, αυτό αρκετό για να απαλλαγείς από τους εφιάλτες σου; Είναι αρκετό ώστε να μη νιώθεις ενοχές για όσα συμβαίνουν γύρω σου; Είναι αρκετό ώστε να σε παρηγορεί για την απραξία σου; Σ’ αυτά τα ερωτήματα θα απαντήσω με ένα ηχηρό ΌΧΙ. Κι ύστερα θα γίνω σκληρή και θα ρωτήσω. Τι νόημα έχει να ζωγραφίζεις, να γράφεις, να δημιουργείς και να αποκαλείσαι «καλλιτέχνης» αν αναδεικνύεις μόνο το κάλλος της τέχνης κι όχι το κάλλος της ζωής σου μέσα απ’ όλες της τις εκφάνσεις; Και τι νόημα έχει να διδάσκεις αν οι γνώσεις σου δεν έχουν πλαστικότητα κι αν δε γίνεσαι αγωγός της ουσίας;

 Ευτυχώς, σε μένα οι απαντήσεις δόθηκαν όταν συνάντησα την αξιέπαινη φιλάνθρωπο Έλενα Καραγιάννη, ιδρύτρια της ομάδας Δίκτυο Τέχνης και Δράσης – οι άνθρωποι με τα μπαλόνια, οι ανθρωπιστικές δράσεις της οποίας με ενέπνευσαν και μου άνοιξαν την πόρτα του εθελοντισμού. Στη συνέχεια γνώρισα και τα υπόλοιπα εξίσου σημαντικά μέλη της ομάδας, που αποτελείται κυρίως από εκπαιδευτικούς και εικαστικούς, και τότε είπα «Ναι, εδώ νιώθω ότι υποστηρίζω έμπρακτα αυτά που πιστεύω. Εδώ νιώθω ασφάλεια, γιατί είμαι ανάμεσα σε ανθρώπους που επικεντρώνονται στον άνθρωπο ανεξάρτητα από πατρίδες, θρησκείες, ηλικίες, επίπεδο μόρφωσης, κοινωνικό status.» 

Κάπως έτσι πήρα την πρωτοβουλία για την οργάνωση μιας δράσης στο Γηροκομείο Αθηνών. Για καλή μου τύχη στο κάλεσμά μου για συνεργασία ανταποκρίθηκαν οι αξιόλογες Σταυρούλα Μητσάκου, εικαστικός, και η Γιασεμή Μπαμπατσίκου, δασκάλα σε παιδιά με ειδικές ανάγκες κι έτσι δημιουργήθηκε μια υπέροχη ομάδα που λειτουργεί με κοινούς στόχους και με άξονα την αγάπη για τα μεγάλα μας παιδιά.

 Η αρχική ιδέα ήταν η απασχόληση των τροφίμων με δημιουργικές δραστηριότητες, καθώς, όμως, τους πλησιάσαμε περισσότερο είδαμε την ανάγκη τους για επικοινωνία και για ψυχαγωγία μέσω της μουσικής, του τραγουδιού και του χορού. Έτσι πλέον κάθε φορά που τους επισκεπτόμαστε απολαμβάνουμε τις ζεστές αγκαλιές τους και τη συντροφιά τους συζητώντας, χορεύοντας και τραγουδώντας. 

Πέρα απ’ αυτά, όμως, εντοπίζουμε προβλήματα που εμποδίζουν την ομαλή διαβίωσή τους στο ίδρυμα και ψάχνουμε λύσεις για να τους ανακουφίσουμε σε συνεργασία με το διευθυντή, Κωνσταντίνο Κεραμίδα και την κοινωνική λειτουργό, Όλγα Χαραλαμποπούλου. Αρκετοί άνθρωποι έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσμά μας για βοήθεια όπως η Χριστίνα Λέλη, που μας προμήθευσε με συμπυκνωτές οξυγόνου και φάρμακα, ο Μπάμπης Πάγκαλος που έστειλε από Κρήτη είδη αρτοποιείας, η Ευτυχία Καλοχαιρέτη που μεσολάβησε για τη χορηγία κουβερτών, ο Κώστας Ξυλάς που δώρισε ένα βιολί στη γλυκύτατη τρόφιμο κυρία Ιζάρ, η Έλενα Τουτουδάκη που άλλαξε τις χορδές του βιολιού και το κούρδισε, η Αριέττα Μουργινάκη, η Μαρία Χριστοπούλου και η Σοφία Βουγιατζή που μάζεψαν τρόφιμα και άλλα είδη για το ίδρυμα, η Καλλιόπη Βασιλείου με τη μπάντα της που προσφέρθηκαν να μας ψυχαγωγήσουν στη χριστουγεννιάτικη γιορτή. Ευχαριστώ θερμά όλους αυτούς που μας έχουν βοηθήσει έως τώρα, όσους δείχνουν ενδιαφέρον και μας πλησιάζουν ζητώντας πληροφορίες και όσους λαμβάνουν δράση αυτόνομα παρακολουθώντας τις αναρτήσεις μας.

 Θέλω να ξέρετε ότι οι τρόφιμοι του ιδρύματος είναι άνθρωποι που αξίζουν τη φροντίδα και την αγάπη μας. Καθένας τους κουβαλάει τη δική του ιστορία κι είναι στ’ αλήθεια ξεχωριστός. Ο κύριος Σωτήρης με τις απίστευτες γνώσεις και τη βαθιά ευαισθησία, η κυρία Κατερίνα με το καλοσυνάτο χαμόγελο, η κυρία Ειρήνη με το θλιμμένο βλέμμα, ο κύριος Αντρέας που έβγαζε χρήματα πουλώντας τους στίχους του σε γνωστούς δημιουργούς, η κυρία Βάσω η χορευταρού, η κυρία Αρετή η επαναστάτρια, ο κύριος Γιώργος παλαίμαχος της ΑΕΚ, ο κύριος Δημήτρης το πειραχτήρι, η κυρία Φλώρα η ευσυγκίνητη, η κυρία Μαρία η θεοσεβούμενη κι ο φύλακας άγγελος της κυρίας Ιζάρ που ως εβραία φυγαδεύτηκε για να γλιτώσει από τους Γερμανούς έχοντας χάσει τους γονείς της στα οχτώ της χρόνια, η κυρία Τασία η φωνακλού λόγω βαρηκοΐας, η κυρία Σπυριδούλα που καπνίζει συνέχεια και τόσοι άλλοι που δεν μπορούν να είναι στην παρέα μας επειδή είναι κατάκοιτοι ή υποφέρουν από άνοια.

 Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν θέληση για ζωή και δεν πρέπει να μένουν ξεχασμένοι και παραγκωνισμένοι. Αυτοί οι άνθρωποι με κάνουν να ξεχνώ τα καθημερινά προβλήματα και μου ζεσταίνουν την καρδιά με την αγάπη τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ένα από τα καλύτερα δώρα που έχω κάνει στον εαυτό μου.   

Εάν κάποιος ενδιαφέρεται να βοηθήσει με κάποιον τρόπο στη δράση του γηροκομείου, μπορεί να επικοινωνησει με την Τζωρτζίνα Τζήλιου

e-mail: georginagiliou@outlook.com

τηλέφωνο επικοινωνίας: 69722794927